Fotografia

❤ ω ι т α м !
Gdy miłość Matki wiele może

Zastygła w pozie zadumania
nad grobem matuś pochylona
w promieniach zniczy pamięć pieści
rozpamiętując ich imiona

Nie nacieszyła oczu serca

i nie zobaczy jak wyrosły
przecież tak prędko stąd odeszły
zaledwie w pączkach wczesnej wiosny

Zranione serce cicho szlocha
modlitwą koi ból cierpienia
nie będzie kłócić się ze Stwórcą
pokornie niosąc krzyż przeznaczenia

Gdy miłość matki wiele może
nie zmoże jej nawet zła godzina
bo tu na ziemi coś się kończy
po drugiej stronie zaś zaczyna