Humor

Uzdrawiający Len
Naukowo wykazano: Dolegliwości, przy których siemię lniane i olej lniany mogą działać profilaktycznie i leczniczo.
(Prace naukowe potwierdzające wiadomości z tego rozdziału znajdują się w bibliografii na stronie 159)
Regularne spożywanie oleju lnianego może zredukować podatność na alergie.
Zaobserwował to - jako pozytywny efekt uboczny - amerykański badacz Donald O. Rudin w swoim studium na temat oleju lnianego. Pierwotnie chciał sprawdzić działanie oleju lnianego w przypadku chorób psychicznych. Po sześciu -ośmiu tygodniach jego pacjenci zauważyli, że między innymi zmniejszyły się też u nich alergie pokarmowe.
Ten efekt potwierdziły również badania na zwierzętach prowadzone w centrum badawczym w kanadyjskiej prowincji Ontario. Weterynarz Wendy O'Neill przy pomocy siemienia lnianego leczyła konie. Wszystkie zwierzęta były chore na tak zwaną letnią egzemę, alergiczną reakcję na ukąszenia powszechnie występujących muchówek z rodzaju Culicoides. Po 42 dniach dokuczliwe, swędzące wysypki wyraźnie się zmniejszyły.
W celu poznania mechanizmów leżących u podstaw an-tyalergicznego działania kwasów alfa-linolenowych, zespół japońskich badaczy przez dwa miesiące karmił myszy bogatą w owe kwasy karmą. Zdrowe kwasy tłuszczowe, które są najważniejszym składnikiem oleju lnianego, były pozyskiwane z azjatyckiej rośliny - pachnotki zwyczajnej. Jako czynnik wywołujący alergię służyły składniki pozyskiwane z kurzych jaj. Każda mysz, która zjadła dużo kwasów alfa--linolenowych, odpowiedziała na to alergiczne wyzwanie bardzo ograniczoną reakcją immunologiczną. Dowiedziono tego przez pomiary obniżenia wskaźnika reakcji alergicznych, tak zwanej immunoglobiny E. Poza tym dzięki kuracji kwasami linolenowymi mniej zwierząt doznało szoku alergicznego.

Olej lniany i siemię lniane mogą chronić przed zwapnieniem arterii (arterio-sklerozą) i dzięki temu zmniejszyć ryzyko wystąpienia zawału i udaru.

Według studium Australijczyka Paula J. Nestela z 1997 roku olej lniany podwyższa elastyczność żył i zapobiega w ten sposób zwapnieniu arterii.
Nestel prowadził w centrum badań medycznych pod Melbourne wielomiesięczne badania nad działaniem kwasów alfa-linolenowych z oleju lnianego na organizmy piętnastu osób z nadwagą. Uczestnicy przez cztery tygodnie otrzymywali pożywienie zawierające bardzo wiele nasyconych kwasów tłuszczowych, a później ich pożywienie zostało zastąpione takim, które zawierało dużo kwasów alfa-linolenowych i znów następowała faza, gdy spożywali wiele prostych nienasyconych kwasów tłuszczowych, a na końcu znowu tłuszcze nasycone. W fazie, gdy przyjmowali olej lniany, naczynia krwionośne były wyraźnie bardziej elastyczne, co prowadziło do obniżenia ciśnienia krwi.
Siemię lniane może też wpływać na aktywność płytek krwi, która prowadzi do aglutynacji komórek krwi, co z kolei może znacząco przyczyniać się do zwapnienia arterii. Zaobserwowała to grupa badaczy skupiona wokół Williama F. Clarka z Kanady zajmująca się chorobami nerek. Dogodna dawka to około 30 gramów dziennie. Lignany zawarte
w siemieniu lnianym chronią dodatkowo przed oksydacją cholesterolu i mogą blokować jego odkładanie się na ścianach naczyń krwionośnych.
Warte zauważenia jest także obniżenie ogólnego poziomu cholesterolu i niepożądanego cholesterolu LDL dzięki diecie opartej na lnie, co w rezultacie obniża ryzyko wystąpienia zawału serca.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (AD4-TD)
Olej lniany uspokaja hiperaktywne dzieci.
Indyjska lekarka Kalpana Joshi w badaniach przeprowadzonych w 2006 roku badała wpływ oleju lnianego i witaminy C na zachowanie 30 dzieci, u których zdiagnozowano zaawansowane zaburzenie hiperkinetyczne. Nadaktywne i mające problemy z koncentracją dzieci przyjmowały codziennie przez trzy miesiące olej lniany zawierający 200 miligramów kwasów alfa-linolenowych i dodatkowo 25 miligramów witaminy C Wszystkie inne zastosowane wcześniej rodzaje terapii zostały na ten czas zawieszone. U wszystkich dzieci wystąpiła znaczna poprawa objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Jak wykazały testy kontrolne, były wyraźnie bardziej skupione i mniej impulsywne i niespokojne niż przed rozpoczęciem badań. Badania krwi wykazały znacząco podwyższoną koncentrację kwasów eikozapentaenowych (EPA) i dokozaheksaeno-wych (DHA), które w ciele tworzą się z zawartych w oleju lnianym kwasów alfa-linolenowych. Oddziaływanie DHA i EPA w przypadku zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi było sprawdzane już we wcześniejszych badaniach, w których wykorzystywano tran, i okazało się, że mogą one z sukcesem być stosowane w leczeniu. Indyjski zespół naukowców był pozytywnie zaskoczony, że jedynie dzięki podawaniu pacjentom kwasów alfa-linoleno -wych z oleju lnianego ich wyniki badań krwi były lepsze, porównywalnie do przypadku stosowania tranu, i postrzega terapię z użyciem oleju lnianego jako prostą, obiecującą sukces metodę leczenia hiperaktywności u dzieci.