Fotografia

"10% dla mnie" 1933 - Tola Mankiewiczówna i Kazimierz Krukowski

Kazimierz Krukowski ps. Lopek (ur. 2 lutego 1901 w Łodzi, zm. 24 grudnia 1984 w Warszawie) – polski aktor kabaretowy, rewiowy i filmowy, piosenkarz, żydowskiego pochodzenia, a także konferansjer, reżyser i autor tekstów. Wykonywał piosenki i monologi tak znanych poetów, jak: Marian Hemar, Jerzy Jurandot, Antoni Słonimski, Julian Tuwim czy Andrzej Włast.


Kariera zawodowa:
Młodość:
W latach 1920-1923 ukończył studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Dramatycznym Konserwatorium Muzycznego w Warszawie, w klasie śpiewu. Swój pierwszy angaż do kabaretu Qui Pro Quo, zawdzięczał swojemu kuzynowi Julianowi Tuwimowi, który polecił go dyrektorowi Jerzemu Boczkowskiemu.

Pierwszą piosenkę Puchowy śniegu tren, nagrał pod pseudonimem Kazimierz Zawisza w Studiu Nagrań Bronisława Rudzkiego w tym samym roku.

Występy w kabaretach:
W okresie dwudziestolecia międzywojennego, występował w teatrach i kabaretach stołecznych: Qui Pro Quo (1924-1930), Banda (1931-1932), Morskie Oko (1933), Cyganeria, Cyrulik Warszawski, Wielka Rewia, a w 1939 założył własny teatr Ali Baba.

Debiut na srebrnym ekranie:
Na srebrnym ekranie po raz pierwszy pojawił się w 1927, tworząc wraz z Adolfem Dymszą popularną parę komików, znaną powszechnie jako Lopek i Florek. Słynny duet pojawił się między innymi w takich filmach jak: Janko muzykant z 1930., Ułani, ułani, chłopcy malowani z 1932. Ponadto zagrał w filmach: 10% dla mnie z 1933, Co mój mąż robi w nocy? z 1934 i legendarnym Ada, to nie wypada z 1936.

II wojna światowa:
Po wybuchu wojny początkowo występował w jednym z kabaretów w getcie warszawskim na Lesznie. Prowadził teatr wojskowy na terenie ZSRR oraz współpracował z zespołami teatralnymi Polskich Sił Zbrojnych gen. Władysława Andersa, w Iraku, Palestynie, Egipcie i Włoszech.

Działalność po wojnie:
Po wojnie Kazimierz Krukowski pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Argentynie, gdzie prowadził z Jerzym Petersburskim teatr El National, w którym wystawił musical Blue Sky Milonga.

Powrót do kraju:
Do kraju powrócił 28 września 1956 roku. Był dyrektorem i kierownikiem artystycznym warszawskich teatrów Syrena i Buffo, a później w latach 1962-1969 kierownikiem artystycznym autorskiego kabaretu satyryczno-literackiego U Lopka, działającego na tak zwanym półpięterku w kawiarni Bristol.

W 1978 Lopek Krukowski zrobił w telewizji cykl przedwojennych programów kabaretowych, zarejestrowanych archiwalnie w cyklu Mała Antologia Kabaretów Krukowskiego.

Przewodniczył Państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla Artystów Estrady. Członek Związku Artystów Scen Polskich (1924-1950), SPATiF-ZASP (1950-1982), ZAiKS (1928-1984).

Życie prywatne:
Kazimierz Krukowski był kuzynem Ireny i Juliana Tuwimów.

Jako zagorzały kibic piłki nożnej w 1982 roku ufundował nagrodę dla piłkarza, który strzeli pierwszą bramkę dla Polski w czasie mundialu w Hiszpanii. Pierwszą bramkę zdobył Włodzimierz Smolarek.

Żoną Krukowskiego była Władysława Krukowska (1907-1983), aktorka (m.in. Rok 1914). Kazimierz Krukowski wraz z żoną spoczywa w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 225-I-20)[1].

Odznaczenia i nagrody:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
Złota Odznaka "Za zasługi dla Warszawy" (1965)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
Nagroda Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za całokształt pracy artystycznej oraz osiągnięcia w dziedzinie programów rozrywkowych TVP (1979)