Inne

Ludzie

Adolf Dymsza, właściwie Adolf Bagiński, ps. Dodek (ur. 7 kwietnia 1900 w Warszawie, zm. 20 sierpnia 1975 w Górze Kalwarii) – polski aktor kabaretowy i filmowy.
Pseudonim "Dymsza" został wymyślony przez siostrę aktora[1]. Sam chciał się nazywać "Scipio del Scampio". Zapisał ten pseudonim na kartce, jednak kiedy zadzwoniono z teatru z prośbą o podanie pseudonimu na afisz, siostrze zgubiła się kartka i wymyśliła na poczekaniu "Dymszę"


Po występach w latach 1925-1931 w kabarecie "Qui Pro Quo" zyskał znaczną popularność i stał się znanym aktorem rewiowym. Lata okupacji spędził w Warszawie, grając w jawnych teatrach rewiowych (Komedia, Nowości, Niebieski Motyl, Jar)
W 1951 powrócił do Warszawy i aż do emerytury w roku 1973 był aktorem Teatru Syrena. Koniec życia spędził w Domu Opieki Społecznej w Górze Kalwarii.
Pod koniec życia cierpiał na wadę słuchu. Adolf Dymsza został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 15B-
W 1929 roku poślubił Zofię Olechnowicz (baletnicę z zespołu Tacjanny Wysockiej). Mieli cztery córki – jedną z nich była aktorka Anita Dymszó
1930 – Wiatr od morza (Stefek)
1930 – Niebezpieczny romans
1932 – Sto metrów miłości (Dodek)
1933 – Romeo i Julcia (Teofil Rączka)
1933 – Każdemu wolno kochać (Hipek)
1933 – Dwanaście krzeseł (Antykwariusz Kamil Klepka)
1935 – Antek policmajster (Antek Król)
1935 – ABC miłości (Wincenty Poziomka)
1935 – Wacuś (Wacuś, Tadeusz)
1936 – Dodek na froncie (Dodek)
1937 - Niedorajda (Florek)
1938 – Robert i Bertrand (Robert)
1938 - Paweł i Gaweł (Gaweł)
1939 – Sportowiec mimo woli (Dodek Czwartek)
1948 – Skarb (Alfred Ziółko)
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation