Ogród

Funkia zielona

Każdy z nas w swoim ogrodzie posiada miejsca zacienione, pod drzewami, które są wprost stworzone do uprawy funkii. Funkia, z jej niezwykle dekoracyjnymi liśćmi, jest rośliną wyjątkowo mało wymagającą i łatwą w pielęgnacji.
Funkie, inaczej nazywane hostami, są bylinami, które przywędrowały do nas z Dalekiego Wschodu. Roślina charakteryzuje się ozdobnymi liśćmi, różniącymi się miedzy sobą wielkością oraz kolorem. Liście najczęściej przybierają barwę zieloną, z żółtymi lub białymi wstawkami. Kolekcjonerzy funkii wyróżniają ponad dwa tysiące odmian tej wspaniałej rośliny. Większość z nich to wyhodowane przez kolekcjonerów mieszanki międzygatunkowe. Liście funkii maja regularny, najczęściej sercowaty kształt oraz równoległą linię nerwową. Młode liście natomiast charakteryzują się wydłużoną formą. Kwiaty w kolorze liliowym lub białym, pojawiają się w okresie letnim i wyglądają zjawiskowo w dużych grupach. Kępy rośliny, w zależności od gatunku, osiągają średnicę od dwudziestu centymetrów do jednego metra.

Roślina najlepiej rośnie na ocienionych i dość wilgotnych stanowiskach. W miejscach nasłonecznionych słabo rośnie i wymaga intensywnego podlewania. Dobrze czuje się pod murkami i w otoczeniu stawów, strumieni i oczek wodnych. Gleba powinna być zasobna w składniki pokarmowe i przepuszczalna, o odczynie lekko kwaśnym. Ważne jest, aby podłoże cały czas było wilgotne. Korzenie funkii nie tolerują przesuszenia i w suchych miejscach roślina rośnie słabo, a nawet obumiera. Jeśli chcemy uprawiać funkię w miejscach słonecznych, miejsca te powinny być wyjątkowo wilgotne, najlepiej nad brzegiem strumienia, stawu lub oczka wodnego. Generalna zasada mówi, że im roślina ma ciemniejsze liście, tym ciemniejszego i zacienionego stanowiska wymaga do uprawy. Rozmnażanie funkii jest dość proste. W okresie wiosennym lub późną jesienią wykopujemy dorodną karpę i dzielimy ją na kilka części. Innym sposobem jest wysiew nasion w okresie wiosennym. Roślina jest odporna na choroby i większość szkodników. Jedynym szkodnikiem atakującym liście rośliny są ślimaki. Ich obecność łatwo dostrzec po dość dużych i nieregularnych dziurach w liściach. Najprostszym sposobem jest rozsypanie pod rośliną „zapory” z wapna palonego lub rozstawienie pułapek z piwem. Szybki przyrost masy zielonej powoduje duże zapotrzebowanie na składniki pokarmowe. W związku z tym roślina wymaga nawożenia. Nawozimy wieloskładnikowymi nawozami do roślin ogrodowych, a w okresie jesiennym warto wykorzystać do nawożenia kompost lub obornik.

Roślina ma szerokie zastosowanie w naszych ogrodach. Jej dekoracyjne liście doskonale prezentują się w kompozycjach ogrodowych z paprociami, języczkami, zawilcami japońskimi i bergeniami. Doskonała roślina okrywowa i do uprawy w cienistych i wilgotnych miejscach. Roślina dobrze wygląda zarówno w małych ogrodach przydomowych, jak również na wielkich przestrzeniach i w parkach. Można ja uprawiać pojedynczo, ale najlepiej wygląda w grupach odmian o różnokolorowych liściach. Odmiany karłowe doskonale nadają się do uprawy w pojemnikach na tarasach i ocienionych balkonach. Szczególnie ciekawie wyglądają posadzone w donicach, misach i ceramicznych dzbanach, które podkreślają urodę liści. W okresie jesiennym liście przebarwiają się na charakterystyczny złocisty kolor, który pozostaje w ogrodzie do pierwszych przymrozków.