Ogród

Trytoma groniasta

Trytoma groniasta, czyli Kniphofia uvaria, pochodzi z Afryki Południowej i Madagaskaru. Uprawa ogrodowa trytomy sprawia nieco kłopotów w naszym kimacie ze względu na duże wymagania cieplne tej rośliny. Jednak niezwykle ciekawy, egzotyczny wygląd trytomy sprawia, że jest coraz chętniej sadzona.

Trytoma groniasta to okazała roślina kłączowa, pozwalająca ubarwić rabaty bylinowe i kwiatowe. Jej trawiaste, odziomkowe liście są równowąskie i rynienkowate, ciemnozielone. Ze środka rozet liściowych wyrastają sztywne pędy kwiatostanowe o wysokości 60-100 cm.

Najbardziej dekoracyjną częścią rośliny są rurkowate kwiaty, zebrane w gęste i cylindryczne grona. Mogą mieć kolor biały, żółty, pomarańczowy a nawet czerwony. Najczęściej w kwiatostanie od dołu widzimy jaśniejsze kwiaty np. żółte, natomiast na górze są kwiaty ciemniejsze np. pomarańczowe lub czerwone. Wysokie, kłosowate grona kwiatowe w ognistych barwach przypominają wyglądem szczotki do mycia butelek i to dzięki nim roślina wygląda tak atrakcyjnie. Trytoma groniasta kwitnie długo, od czerwca do września, a zatem przez całe lato.

Uprawa trytomy w ogrodzie wymaga przede wszystkim zapewnienia roślinie bardzo ciepłego stanowiska - nasłonecznionego i osłoniętego od zimnych wiatrów (np. przy południowej ścianie domu). Gleba powinna być głęboko użyźniona i przekopana, tak żeby była pulchna. Trytoma groniasta powinna latem mieć dość wysoką wilgotność gleby, natomiast zimą w okresie spoczynku należy ograniczyć wilgotność, gdyż jej nadmiar staje się szkodliwy.

Trytomę groniastą można sadzić wczesną jesienią lub wiosną. Najlepiej wyglądają rośliny sadzone w grupach po 3-10 sztuk (wówczas sadzimy w ilości 5 sztuk na 1 m²) lub pojedynczo jako solitery. Trytoma ładnie prezentuje się na rabacie żwirowej.

Trytoma groniasta w uprawie ogrodowej wymaga dobrego okrycia na zimę. Najlepiej jest ją obwiązać słomą w chochoł, zwracając szczególną uwagę na rdzeń rozety liściowej. Nie należy okrywać trytomy groniastej na zimę materiałami nieprzewiewnymi, np. folią gdyż liście bardzo łatwo zaczynają gnić. Ponadto gdy już owiniemy część nadziemną trytomy groniastej należy obsypać ją torfem, kompostem lub korą albo liśćmi, co zapobiegnie zamarzaniu gleby i ochroni korzenie rośliny.

Trytomę groniastą najlepiej jest rozmnażać przez podział wielorozetowych kęp lub oddzielenie młodych, bocznych przyrostów. Kępy dzieli się jesienią. Późną zimą pod szkłem można też wysiewać nasiona trytomy.