Inne

- Możesz mi powiedzieć co Ty odpierdalasz? - stanęła w jego drzwiach.
- Nooo, bo...
- Co no bo? Wystawiłeś mnie. Dzwonisz do mnie jak gdyby nigdy nic po roku. I mnie wystawiasz!
- Bo się bałem.
- Czego?
- Ciebie.
- Mnie? Mam metr sześćdziesiąt kilka i się mnie boisz? Wchodzę Ci pod pachę!
- Nie wiem... Twojej reakcji? Spotkania z Tobą?
- Ani na Ciebie nie krzyczę. Ani Cię nie bije, choć wiesz doskonale, że powinnam Ci na "dzień dobry" nos złamać.
- Dlaczego?
- Dla zasady!
- Nie odzywasz się do mnie?! Skąd mogłem wiedzieć, że rzeczywiście będziesz chciała się spotkać.
- Przypomnę Ci: złamałeś mi serce! Dziwne, żebym po tym co zrobiłeś z Tobą rozmawiała. Sorry, nie jestem osobą, która nadstawia drugi policzek.
- Nie wiem co się stało. I jak do tego doszło. Byłaś miłością mojego życia.
- Nie wiesz?! Zwątpiłeś we mnie. I zostawiłeś mnie z tym samą. Zniszczyłeś coś co było najważniejsze i niektórym nawet nie jest dane, bo stchórzyłeś. Czy Ty się słyszysz?! "Byłaś miłością mojego życia". To jest śmieszne. Nie, nie śmieszne... to jest po prostu obrzydliwie smutne...